The Bricks that Built the Houses: The Sunday Times Bestseller

Product Information

It is this outlook that bonds herself and Harry during their drug-fuelled first meeting in the club. As they swap stories about what they do, why they do it and who they would like to someday be, the scene presents a picture of a tough modern London where breaking class boundaries means breaking the law. Obviously, this is my first novel; I’m a long way from being comfortable with the form. But I got to the end of this epic process and realised I’m now ready to write my first novel. mijn e reader is helaas de meest ontrouwe reisgezel ooit, ze heeft het na 'met de fiets naar rome' opnieuw begeven tot heden. de hostel waar ik nu verblijf heeft een rekje met vergeten of achtergelaten boeken en tussen alle Portugese zat 1 Engelse parel naar de hand van Kae Tempest. Op zich al speciaal om een boek te lezen van iemand die je enkel kent als zanger/spokenword/poëet en daardoor droeg ik het boek vaak luidop zingend voor. het deed me denken aan 'een klein leven' van Hanya Yanagihara omdat je een gelijkaardige liefde voor de rauwe harde levendige stad voelt, in dit geval Zuid-Londen, en ook zijn er al die verschillende perspectieven, mensen met een rugzak en/of mensen gebukt onder de net niet ondraaglijke zwaarte van het leven, maar nooit zo heftig als bij Hanya Yanagihara. ik denk dat het ook de eerste keer was dat een queer romance op papier voor mij zo herkenbaar en aftastend en zacht en alles was, To change the sex of a main character seems like a pretty bold move, but it pushes the reader to understanding that sometimes sex is less important than gender. If anything, the change adds a new element for our characters to dance through, and dance they do. I’d love to know whether Tempest always knew Pete had a sister. To add form and character to what can sometimes be a mass expanse of flat wall there are design details that you can incorporate.

This is what we’ve grown up with. Our legacy is this culture of greed and it makes us believe we can’t believe in anything. We don’t trust those who govern for us. All my life I’ve been writing prose but not publicly. I write often: when I’m moving through the city I’m often just so blown away by encounters and situations. I’ll carry a notebook. I’ll be writing verbatim things I overhear.There was a more optimistic use of the imagination to come up with alternatives to the way that things were. There was belief in a movement for change. And, I think it's fair to say, that she has wowed, stunned and surprised everyone she has talked to.

The London in the novel comes alive through the author’s lyricism: “Modern punks and ancient drunks and new-school rude-girls escaping the drudgery. If you need love, you can come here.”

It was this jarring transition from poet to president that settled my opinion of this book: in the light of this world, it is a truly good thing.